Niemiecki

Gabrysiu, więc tak:

7 maja w tutejszym kościele parafialnym po trzykrotnych zapowiedziach zostali zaślubieni wdowiec (kolejne słowo – niestety nie rozumiem) Paul Blachal alias Marek, zagrodnik omłockowy z panną Hedvigis, ślubną córką nieżyjącego (???) zagrodnika omłockowego Bartka Galwasa z Bielszowic

2 słowa są trudne dla mnie do odczytania, może ktoś inny pomoże

Chce Mirkowi pomoc w tlumaczeniu. Po pierwsze w samym niemieckim wpisie sa moim zdaniem bledy: miescowosc Bielszowice jest pisana „Bielthchowitz”. Nie wiem co to ma znaczyc?
Slowo przed „lebenden Dreschgärtner” = zagrodnik omlockowy to „anooch”. Bylo staromodne niemieckie slowo „anoch” = auch noch = jeszcze tez”, dlaczego tu jest z dwa „o” pisane, jest zagadka.
Slowo za Wittiber = wdowiec to „nahmens” stara forma od „namens” = o nazwisku.
Tak poprawilabym Mirka tlumaczenie:
7 maja w tutejszym kościele parafialnym po trzykrotnych zapowiedziach zostali zaślubieni wdowiec o nazwisku Paul Blachal alias Marek, zagrodnik omłockowy z panną Hedvigis, ślubną córką jeszcze zyjacego zagrodnika omłockowego Bartka Galwasa z Bielszowic.

Dreschgärtner to byl zagrodnik omlockowy, prosze zobaczyc:

http://arcaion.pl/uncategorized/struktury-ludnosci-wiejskiej/

Zagadnienie etymologii nazwisk jest odrębną gałęzią wiedzy w genealogii. 🙂
Jako historyk dość często spotykałem się z sytuacją, o której piszesz, a polegającą na modyfikacji lub zmianie pisowni nazwiska z przyczyn pozajęzykowych, politycznych, czy ideologicznych.
Zakładając, że piszemy o sytuacji z XVII – XVIII wieku, to przyczyn jej szukałbym w:
– zasiedleniu opuszczonego wskutek śmierci, wojny lub emigracji domu, zagrody lub roli przez nowego osadnika i przejęciu przez niego nazwiska poprzednika.
Należy pamiętać, że wojny (np. Wojna Trzydziestoletnia, czy Wojny o Śląsk między Prusami a Habsburgami) oraz choroby, dziesiątkowały Ślązaków. Uprzemysłowienie i kolonizacja fryderycjańska też zrobiły swoje w migracjach ludności na Śląsku.
Ponadto, nie można zapomnieć o wadze przyzwyczajenia wśród społeczności wiejskiej, która z nawyku nazywała poszczególne role (rola Jana, Marka, itp.). Relacje z kościołem, czy dworem, również umacniały utartą nomenklaturę.
Stąd, nie dziwi, że z dnia na dzień, nowi osadnicy zmieniali swoje dotychczasowe nazwisko, na inne, nie będąc spokrewnionymi z ich dotychczasowymi nosicielami.
– „aliasie” (rzadziej „vel” i różne jego tłumaczenia: np. zwany, lub, itp.), który może wskazywać także na przydomek związany często z przezwiskowym charakterem aliasa nazwiska (choć spotkałem się także ze szlacheckimi „aliasemi” :).
Więcej można byłoby napisać znając dokładnie relacje w danym środowisku (demografię, stosunki społeczne, itd.).